Interview met Freelancers United
Marije Koets en Marjolein van Trigt Partners bij Freelancers United.
​​Wat doet Freelancers United precies?
​
We doen zowel freelance bemiddeling als bemiddeling voor vaste posities. We willen eigenlijk af van de term ‘freelance’ of ‘vaste dienst’. We spreken dan ook niet over freelancers, maar over kandidaten. Wij willen onze klanten helpen. De ene keer is dat met een tijdelijke kandidaat en de andere keer is dat met een vaste kandidaat.
​
Wie zijn jullie klanten?
​
Wij zetten 90% bij opdrachtgevers weg en 10% bij bureaus. En dat ligt voornamelijk aan de bureaus, niet aan ons. We zouden namelijk heel graag voor bureaus willen werken.
Voor hoeveel freelancers bemiddelen jullie?
​
Er zitten zo’n 600 freelancers in ons bestand. Wij zijn in 2007 gestart, net voor de crisis. In het begin hadden we voldoende aan een handjevol freelancers. De vraag naar freelancers is – mede door de ontwikkelingen in het vak – de afgelopen jaren eindeloos gesegmenteerd. We willen nu taggen op alle niches. We willen A; kunnen taggen op alle inhoudelijke specialisten. Dus denk aan een event specialist, een copywriter, een art director of een trade marketeer. Dan taggen we vervolgens ook op B; junior, medior of senior. En C is branche ervaring. Zoals bankspecialisten.
​
Als je dus op al die segmenten mensen wilt kennen, dan kom je al snel op zo’n grote database uit. En we kennen ze allemaal persoonlijk. Eén keer hebben we iemand voorgesteld die we niet persoonlijk hadden ontmoet. Het was een project met superhaast. We hebben toen iemand voorgesteld maar we konden hem pas een dag later persoonlijk spreken. Dat bleek toen zo’n onaangename man te zijn, Maar ja, toen zat ie wel al bij de klant. En dat is dus de reden dat we eigenlijk iedereen persoonlijk willen spreken. Gelukkig hebben we het netjes kunnen oplossen. Een profiel kan soms helemaal passen, maar met sommige mensen wil je liever helemaal geen zakendoen.
Hoe werken jullie precies?
​
We krijgen een aanvraag van een opdrachtgever. En dan bellen we een kleine selectie van mensen die het meest matchen op dit profiel en waarvan we weten dat ze beschikbaar zijn. Want dat moeten we continu weten: beschikbaarheid. Anders ben je heel veel voor niks aan het bellen. Als we in die selectie niets kunnen vinden dan kijken we breder in ons bestand en als dat ook niet lukt dat gaan we het bestand achter het bestand vragen. Dan maken we gebruik van het netwerk van de mensen die we kennen.
​
We gaan vaak met de freelancer mee op gesprek als ie dat prettig vindt. Als wij de klant heel goed kennen dan stellen we voor aan de freelancer om bij het introductiegesprek even mee te gaan. En tijdens dat gesprek kun je heel veel managen.
Leveren jullie ook complete freelanceteams?
​
We hebben twee services: Fix It en Boost It. Fix It is bemiddelen zoals je bemiddelen kent. Dat gaat dan over vast of tijdelijk. En bij tijdelijk moet je vaak denken aan 32 uur in de week voor drie maanden.
​
Daarnaast doen we Boost It. Daarbij stellen we een heel team voor een opdrachtgever samen. Voor een e-commerce strategie tot een creatief project. Dan brengen we een flexibel team aan waarbij sommige freelancers drie uur op die klant schrijven terwijl andere freelancers er drie maanden fulltime mee bezig zijn.
​
We merken dat de dynamiek van Fix It – dus gewoon bemiddelen en zorgen dat het goed loopt door contact te onderhouden – veel eenvoudiger is dan de complexe klussen die je met Boost It met z’n allen aanneemt. Want die mensen moeten wel met elkaar kunnen blijven werken. Dat moeten wij managen. De klant moet geen last hebben van het flexibele team dat opeens z’n pand binnenkomt lopen.
Helpen jullie freelancers met acquisitie?
​
We koppelen vaak proactief freelancers aan onze opdrachtgevers. Ook als er geen vacature of klus ligt. Als we een kandidaat spreken die met z’n profiel erg mooi zou passen bij een bepaalde klant, dan gaan we ervoor zorgen dat ze samen koffie gaan drinken: “We weten dat er op dit moment geen grote zware klus ligt, maar deze persoon moet je leren kennen”. En omdat wij zoveel mensen zien, zeggen klanten daar vaak ‘ja’ op. Het is een hele leuke manier om te acquireren.
Eenmaal freelance, altijd freelance?
​
We komen vaak freelancers tegen met een seven year itch. Tussen de 7 en de 10 jaar nemen freelancers vaak een afslag. Op dat punt nemen ze een belangrijk besluit. Of ze blijven de rest van hun werkende leven freelance of ze gaan iets anders doen. Sommige willen gaan ondernemen en starten hun eigen toko. Na jarenlang keihard beuken zoeken ze dan een ondernemer om het samen mee te doen. Verder zijn er ook veel freelancers die op dit punt een opleiding gaan doen om meer breedte op te zoeken. Maar er zijn er ook veel die dan opeens weer ergens willen blijven zitten. Die ergens bij willen horen. Die vaste collega’s om zich heen willen. En die kiezen dan voor een mooie vaste baan in een organisatie, zoals creatief directeur.
Of ze hebben gewoon een vaste baan nodig om hun hypotheek te betalen?
​
Nee. Dat is freelance-arrogantie. Alsof een vaste baan een slecht alternatief is. Er zijn mensen die de neurose zat zijn. Om constant maar te moeten acquireren. En dat je continu geen zekerheid hebt over waar je over een paar maanden zit.
​
Het is ook niet zo dat de freelancer per definitie een veel mooier werkend bestaan heeft. Dat plakt er zo vaak aan. Alsof je niet in vaste dienst ook waanzinnig mooie dingen kan doen. Ik snap de romantiek wel van freelancen. Wij zijn allebei ook freelancers geweest. En ik heb precies de argumenten waarom freelancen fantastisch is. Maar je hebt op alle plekken wel een harde kern nodig van vaste mensen die de boel aansturen, die de boel bij elkaar houden en de visie durven te ontwikkelen. En dat zijn best mooie banen.
En zit om die harde kern nu altijd een flexibele schil van freelancers?
​
Tijdens de recessie zijn veel opdrachtgevers over ‘de flexibele schil’ gaan lullen. Het is geen abracadabra meer: iedere grote organisatie praat over flex-schillen. Flexibiliteit zit dus wel in de mind set, bedrijven zien dat het dus wel slim kan zijn.
​
Organisaties hebben tijdens de recessie met heel veel financiële en emotionele pijn afscheid moeten nemen van heel veel mensen. Ook van hele goede mensen. Dat ging niet vanzelf. Dat doet managers en directeuren pijn. Maar dan komt het: de economie trekt weer aan. En wat doen ze: ze gaan weer vast aannemen!
​
Terwijl dit juist het moment is om je flexibele-schil-verhaal nou eens gewoon werkelijkheid te laten worden. Dit is namelijk het beste moment! De organisaties zijn namelijk helemaal afgeschaafd: ze hebben alleen nog die kern over. En ze vonden het absoluut niet leuk om de afgelopen jaren al die vaste mensen eruit te gooien.
Maar toch lukt het organisaties niet om de flexibele schil te omarmen: ze willen allemaal vast, vast, vast. Rekenkundig is het dom. Want iedereen die zegt dat freelancers duur zijn kan niet rekenen en vergelijkt appels met peren. En ze komen altijd met dezelfde kul-argumenten om voor vast te kiezen zijn: het is een key-positie of die persoon moeten we gewoon hebben.
Wat is jullie verdienmodel?
​
Het verdienmodel van Freelancers United is de marge op het uurtarief van de freelancer. De freelancer bepaalt het uurtarief en wij hebben daar een vaste marge van 15 euro per uur op. Een vast bedrag en bewust geen percentage. Omdat we namelijk met iedereen even druk zijn. Of je nou junior bent of senior.
​
We zijn heel duidelijk in onze tarieven naar freelancers. Als een opdrachtgever maximaal 100 euro per uur wil betalen, dan betalen wij de freelancer 85 euro. En als de freelancer dat niet wil, dan bellen we gewoon de volgende. Daar zijn we heel helder in.
Wat ziet de freelancer daarvan terug?
​
Op het moment dat een freelancer niet voelt dat wij dat waard zijn, dan hebben we een heel groot probleem. We doen heel veel acquisitie, maar we houden ook onderweg contact met de freelancer. We jagen klanten na om de factuur te betalen. En daar gaat soms veel tijd en energie in zitten. We doen vakinhoudelijke ontbijtsessies over bepaalde onderwerpen. We pakken soms samen een project op: een goed doel of een start-up. En verder doen we ook veel leuke sociale dingen voor freelancers. Borrelen, eten en een hysterisch mooi diner. Onze freelancers zijn ons daar dankbaar voor.
Bemiddelen jullie ook bij conflicten?
​
Als er een conflict is dan gaan we samen met de opdrachtgever en de freelancer aan tafel zitten. Dan gaan we los van de emoties zelf even voelen wat er nou aan de hand is. En dan gaan we helpen. Dan gaan we het oplossen. En als het echt niet meer gaat, dan trekken we de boel uit elkaar en bellen we een andere freelancer. Maar gelukkig gebeurt dat bijna nooit.
Nemen opdrachtgevers en freelancers wel ‘ns buiten jullie om contact op met elkaar?
​
Het gebeurt wel ‘ns. Dan spreken we ze eerst allebei aan op hun gedrag. We herinneren ze eraan dat wij die mensen aan elkaar hebben voorgesteld. En dat we dan ook vinden dat we met z’n allen daar langdurig plezier van mogen hebben. We hopen natuurlijk ook dat ze samen langdurig plezier van elkaar hebben. Maar dat wij wel in de kern van die relatie blijven zitten.
​
Zo’n gesprek tussen een opdrachtgever en een freelancer ontstaat altijd een keer bij de koffie. Daar zijn wij dan niet bij. Dus we weten niet precies wie het initiatief neemt. We denken dat het bij beide kanten vandaan komt. Maar als zoiets gebeurt, dan hebben wij natuurlijk iets niet goed gedaan. Dan voelen zowel de opdrachtgevers als de freelancers onze toegevoegde waarde niet.